'Annelies Verbeke toont literaire lef. Haar nieuwe bundel staat als een huis.'

'Het boek heeft ook iets van een spiegelpaleis. (...) telkens gaan er deuren open naar andere verhalen, andere tijden. (...) Met speels gemak presenteert Annelies Verbeke elk verhaal in een andere literaire vorm. (...) Waarlijk, voor de literatuurliefhebber valt er veel te genieten.'

'Triomf van de taal (...) triomf van de verbeelding.'

'Vernuftig smeedt ze heden en verleden tot een metafictioneel, bevreemdend en fijnzinnig maatschappijkritisch geheel. (...) Verbekes proza is scherp geslepen, geestig en gedrenkt in zelfspot.'

‘(...) wat een mooie, knappe bundel is dit. (...) Treinen en Kamers vermaakt en intrigeert, verveelt niet, en prikkelt tot het (her)lezen van de klassieken.’

‘(...) Ze parasiteert niet op het prestige van haar bronnen, maar nodigt uit om die te (her)lezen door te demonstreren hoe stimulerend ze nog steeds kunnen zijn.’

‘(…) buitengewone verhalen (…), origineel, vaak humoristisch, maar ook altijd met een ondertoon van maatschappijkritiek.’

‘Annelies Verbeke opent met Treinen en Kamers de ogen van de lezer, tenminste dan toch als die bereid is samen met haar de grens te doorbreken van de louter op de reproductie van de werkelijkheid geënte vertelling.’

‘De verhalen worden gedragen door hun personages. En of het nu incels, robots, schrijvers of vervloekte mensdieren zijn, in een paar zinnen geeft Verbeke ze een hartslag en worden ze onvergetelijk.’

‘Door de creativiteit waarmee Annelies Verbeke in deze bundel met de letterkunde aan de slag gaat, is dit terecht ‘Een hulde aan Nisaba, godin van het schrijven''

‘In een paar zinnen iemand neerzetten - de Vlaamse Annelies Verbeke is er een meester in.’

‘In welk register Verbeke ook schrijft, klein en huiselijk of net ambitieus en beschonken: altijd weet ze door te dringen tot het merg van de liefde, de rouw of de vernedering.’

‘Je herkent haar uit duizenden. (…) Wat kun je als schrijver nog meer doen? Bij haar is ironie nooit een middel om op anderen neer te kijken, integendeel. Ze laat anderen zien, en ze ziet zichzelf in anderen.’

‘Met dit geweldige boek, dat de ziel streelt, soms lachwekkend is en ten diepste ontroert, is de redding inderdaad nabij.’

‘Met evenveel literaire branie als vakmanschap en precisie schrijft ze zowel een hallucinant verhaal over vleermuizen als een Homeros-variatie met bootvluchtelingen, die ze waarlijk episch laat klinken.’

‘Of ik elk verhaal begreep is de vraag, maar het lezen bleef een spannende en uitdagende ontdekkingstocht.’

‘Soms aangrijpend, soms schokkend, maar even vaak zo geestig dat je in lachen uitbarst. (...) Annelies Verbeke bevestigt met ‘Treinen en Kamers’ voor de zoveelste keer dat ze de kunst van het vertellen als geen ander meester is.’

‘Verbeke roept in de woestijn der letteren al jaren dat verhalenbundels meer aandacht verdienen, en bewijst nu andermaal waarom.’