'... het korte verhaal past haar als een handschoen. Het lijkt zelfs de ideale vorm voor haar aanstekelijke fantasie en haar gevoel voor het absurde. (...) Verbeke is geestig en origineel, in een paar rake beelden typeert ze een persoon en een heel leven.’

'De toon is zeer eigen, laconiek, grappig en licht onheilspellend tegelijk. (...) Verbeke weet het bizarre die toets van vanzelfsprekendheid te geven.'

'een pittige verhalenbundel'

'Haar personages zijn kinderlijk wreed, zoals echte mensen. Hun leefwereld is realistisch en absurd tegelijk, net zoals de echte wereld. Tenminste: zoals de mensen en de wereld eruitzien na lezing van Groener gras.’

'Opnieuw koppelt Verbeke haar genereuze verbeeldingskracht aan haar keurmerk: nuchterheid die plots aan het galopperen slaat, telkens ook gelardeerd met een heel eigen, soms perplex slaande ironie.’

'Verhalen geschreven met gevoel voor ironie en een bij vlagen prettig zwarte kijk op de mens.'

‘De humor die Groener gras verlicht, zit ‘m in de rake details.’